W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” chcemy pomóc porozumieć się wszystkim ludziom interesującym się futbolem: sędziom, zawodnikom, trenerom i kibicom. Przepisy Gry ewoluują, zmieniają się interpretacje – naprawdę warto być na czasie! Oto kolejna ciekawa sytuacja z Ekstraklasy.

KLIP NR 63 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/o1pn61)

Obrońca Zielonych chce przeciąć dośrodkowanie: wystawia nogę, zagrywa piłkę, ale kopie się nią w rękę. Rękę, dodajmy, dość wyraźnie wystawioną w bok. Prosta sytuacja: po prostu odgwizdujemy rzut wolny/karny?

Dotykamy dziś przepisu o „ręce”, a dokładniej jednego jego aspektu, który – jak żaden inny – budzi wiele niezrozumienia w środowisku piłkarskim, ale – też jak żaden inny – jest przynajmniej naprawdę jednoznaczny.

Jeśli zawodnik zagrywa piłkę (przyjmuje, kopie, główkuje), ale przypadkowo się nią nastrzeli w rękę, NIE JEST TO PRZEWINIENIEM. Czy takie rozstrzygnięcie jest sprawiedliwe? Czy nie jest to promowanie słabych technicznie zawodników, prezent za nieudolność? Takie głosy kibiców, zawodników czy trenerów są naprawdę bardzo częste. Przyznaję: nie sposób odmówić im logiki. Jednak akurat w takich sytuacjach… nie ma to znaczenia. Sędziowie na boisku nie mogą analizować, który zapis im się podoba albo czy ma sens, lecz po prostu muszą prowadzić mecz zgodnie z Przepisami Gry. A ten zapis, nawet jeśli uważamy go za niesprawiedliwy/bezsensowny/głupi, jest po prostu zero-jedynkowy. Zawodnik sam się nastrzelił? Trudno: gramy dalej, nawet jeśli wolelibyśmy, aby to było przewinieniem.

Ale przecież Zielony miał rękę mocno odchyloną od ciała! – rozumiem, że mogą powstać takie wątpliwości. Tak, miał. Jednak w tych sytuacjach NIE MA TO ZNACZENIA. Rozmawiając o potencjalnej „ręce” rzeczywiście często patrzymy na naturalne/nienaturalne ułożenie kończyny u zawodnika. Jednak uwaga: nie ma jednego, uniwersalnego wzorca takiego naturalnego ułożenia. Rozpatrujemy to zawsze w kontekście ruchu, którą wykonywał zawodnik: czyli inaczej będzie on układał ręce np. przy wyskoku do „główki”, inaczej podczas biegu, a jeszcze inaczej podczas próby wykopu piłki, takiego jak w naszym klipie. Ale powtórzę: jakiekolwiek ułożenie rąk, naturalne czy nie, nie ma znaczenia, gdy zawodnik zagrywa piłkę, ale kiksuje. Inaczej byłoby, gdyby piłka tylko odbiła się od Zielonego (np. jego nogi), a potem uderzyła go w rękę: wtedy zajmowalibyśmy się kwestią (nie)naturalnego ułożenia owej ręki.

Ale przecież to przyniosło korzyść Zielonemu i jego drużynie: powstrzymali w ten sposób akcję Białych! – nierzadko słyszę na boisku ten argument w takich sytuacjach. Tak, przyniosło. Jednak (niestety) NIE MA TO ZNACZENIA. Tego kryterium nie bierzemy w ogóle pod uwagę w takich sytuacjach. Wyjątek jest tylko jeden: odgwizdalibyśmy tu „rękę” Zielonego, gdyby natychmiast po tym kontakcie piłki z jego ręką, zdobył on gola. Ale oczywiście tutaj, 90 metrów od bramki Białych, nie zachodzi taka okoliczność.

Dlatego w naszym klipie sędzia podjął jedyną możliwą decyzję: nie ma przewinienia, gramy dalej. Trochę dziwi więc zachowanie napastnika Białych, który oczekiwał tu „ręki”. Naprawdę nie jest na czasie z Przepisami Gry? A może tam, gdzie to wygodne, wolałby je zastąpić tzw. duchem gry? To czasem na boisku będzie miało sens, ale nie tu. Wszystkich, którym w takich sytuacjach serce podpowiada „Ręka!”, namawiam jednak do kierowania się rozumem ergo Przepisami Gry.

Piotr Tenczyński

Ulubione