W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” chcemy pomóc porozumieć się wszystkim ludziom interesującym się futbolem: sędziom, zawodnikom, trenerom i kibicom. Przepisy Gry ewoluują, zmieniają się interpretacje – naprawdę warto być na czasie! Oto kolejna ciekawa sytuacja z Ekstraklasy.

KLIP NR 60 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/msuvfd)

Obrońca Czarnych rzucił się, aby zablokować strzał idący na jego bramkę. Miał jednak nieprzepisowo (nienaturalnie) wystawioną rękę, w którą trafiła piłka. Sędzia odgwizdał rzut wolny, a przy jego wykonaniu sytuacja się powtórzyła: temu samemu zawodnikowi, już będącemu w murze we własnym polu karnym, ponownie odgwizdano podobną „rękę” (i rzut karny). I to wszystko? Jak to się stało, że za żadne z tych przewinień zaw. nr 25 nie dostał żółtej kartki?!

No właśnie… W Przepisach Gry takie przypadki nie były i nie są nadal wprost opisane. Rzeczywiście dotąd sędziowie karali takich zawodników żółtymi kartkami, interpretując to jako specyficzny rodzaj SPA (przerwania korzystnej akcji). Przy każdym strzale idącym w światło bramki jest bowiem zawsze jakaś (większa lub mniejsza) szansa, że zakończy się to golem.

Jednak – uwaga! – od tego sezonu zmieniła się ta interpretacja. Teraz żółtych kartek za tego typu przewinienia będzie o wiele mniej, a w zasadzie nie będzie ich prawie wcale. Sędzia odgwizdując „rękę” przy strzale na bramkę musi odpowiedzieć sobie na pytanie, na czym konkretnie polegało to przewinienie. Czy był to:

1. rozmyślny ruch ręki do piłki (parada w stylu bramkarskim) czy też
2. nienaturalne ułożenie ręki (poszerzenie obrysu ciała).

Jeśli w grę wchodzi ten wariant A (określmy go „niesportowym”), wówczas sędziowie w dalszym ciągu będą to karać napomnieniem. Jeśli jednak istotą przewinienia było tylko nienaturalne ułożenie ręki, wtedy odstępują od kary indywidualnej.

A jak było z zawodnikiem Czarnych nr 25? Pierwotnym jego celem było włożenie ciała w tor lotu piłki, czyli zablokowanie strzału, o ile się uda – w legalny sposób. Jednak, zwłaszcza w pierwszym przypadku, nie da się zrobić takiego wypadu ze schowanymi rękami. Wystawały wyraźnie poza obrys ciała i – pech obrońcy – akurat w nie uderzała piłka. Traktujemy to jako modelowy przykład wariantu B.

Dlatego sędzia w naszym klipie słusznie – po odgwizdaniu obu przewinień – nie pokazywał winnemu kartki. Jeszcze w czerwcu po dwóch takich akcjach zaw. nr 25 uzbierałby w ciągu minuty dwa napomnienia i poszedłby przedwcześnie pod prysznic. A teraz grał dalej z czystym kontem.

Czy z czystym sumieniem też? To już temat na inne opowiadanie…

Piotr Tenczyński

Ulubione