W naszym cyklu „Co ty gwiżdżesz?!” co tydzień pokazujemy i opisujemy ciekawe klipy z różnych rozgrywek, bo chcemy pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom. Nie powielajmy mitów, rozmawiajmy językiem Przepisów Gry, ale znając ich interpretacje, wiedząc, czym w praktyce sędziowie kierują się na boisku i jak definiują ducha gry.

KLIP NR 36 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/nwyueu)

Bramkarz wybiega z bramki do dośrodkowanej piłki, pewnie ją łapie w obie ręce i wtedy dochodzi do kolizji jego kolana ze spóźnionym napastnikiem. Legalna gra bramkarza czyli pech napastnika, a może jednak czyjeś przewinienie?

Pytanie dnia brzmi: „Co wolno bramkarzowi?”, oczywiście poza możliwością gry rękami we własnym polu karnym. Rozumiemy specyfikę gry na tej pozycji. Bramkarze startując do górnych piłek są szczególnie narażeni na kontuzje (po starciach z zawodnikami z pola), gdy nie mogą używać rąk – zajętych łapaniem piłki – do asekuracji. Dlatego jako naturalne przyjmujemy wyskoki bramkarzy z podniesioną jedną nogą, co w jakiś sposób chroni (osłania) ich brzuch czy genitalia.

W naszym klipie bramkarzowi, właśnie dzięki takiej podniesionej nodze, nic się nie stało. Jednak – zmieńmy teraz obiekt zainteresowania – czy interwencja bramkarska wykonana w ten sposób będzie zawsze usprawiedliwiona (legalna)?

Otóż nie zawsze. Będą takie sytuacje, gdy uznamy, że bramkarz przekroczył granice samoobrony i uznamy go winnym przewinienia (faulu na napastniku). Jakie szczegóły będą o tym decydować? Może to być podniesione nie tylko kolano, ale cała noga z korkami w przód – to przy kontakcie z przeciwnikiem potraktujemy jako faul bramkarza, użycie przezeń niebezpiecznego narzędzia/broni.

Ale gdy mamy tylko samo kolano bramkarza, mocno podniesione, ale będące maksymalnie blisko ciała? Przede wszystkim kluczowy będzie jego sposób (tor) poruszania się. Jeśli bramkarz będzie w taki sposób skakał przede wszystkim W GÓRĘ, wszystko będzie OK. Wtedy kontakt „kolano bramkarza vs napastnik” uznamy za faul napastnika, który wkroczył w przestrzeń bramkarza. Jeśli jednak bramkarz będzie poruszał się po wyskoku W PRZÓD (w bok), taka kolizja będzie jego faulem. Uznamy, że to on grał niebezpiecznie dla biegnącego (stojącego) napastnika. W takich sytuacjach wymagamy bowiem od bramkarza (zresztą tak samo jak od zawodników z pola wykonujących wślizgi czy ataki nogami) przewidywania skutków swojego postępowania. Wiemy, że sam fakt zagrania (kopnięcia, złapania) piłki może nie mieć znaczenia, gdy później (w drugie tempo) niebezpiecznie (nieostrożnie, nierozważnie, brutalnie) grający zawodnik zrobi krzywdę przeciwnikowi. A u bramkarzy – znowu kłania się specyfika gry na ich pozycji – o to relatywnie najprościej. Bramkarze mają „w sobie” najwięcej potencjalnie niebezpiecznych „narzędzi” (pięści, kolana, buty, całe swoje ciało – bramkarze często są najwięksi i najcięższy na boisku). W naszej sytuacji bramkarz w swoich rachubach zajął się tylko pierwszą fazą lotu (do momentu złapania piłki). Jednak to, co było później, obciąża właśnie jego. Kolano trafiające później z taką dynamiką (masa razy przyspieszenie) w twarz napastnika to groźny faul bramkarza.

Sędzia podyktował tu rzut karny dla Czarnych, a oceniając przewinienie bramkarza jako nierozważne („wykonane bez zważania na bezpieczeństwo przeciwnika lub konsekwencje takiego ataku”), pokazał mu też żółtą kartkę. To właściwa decyzja, a zastanawiać się można jedynie, czy nie zbyt łagodna dla bramkarza…

Piotr Tenczyński

Ulubione