Piłkarska wiosna w pełni, fani futbolu mają o czym dyskutować. Nasz cykl „Co ty gwiżdżesz?!” ma więc na celu pomóc znaleźć wspólny język kibicom, zawodnikom, trenerom i sędziom. Nie powielajmy mitów, rozmawiajmy językiem Przepisów Gry, ale znając ich interpretacje, wiedząc, czym w praktyce sędziowie kierują się na boisku i jak definiują ducha gry. Raz w tygodniu analizujemy wybrany klip szkoleniowy.

KLIP NR 31 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/6mqobc)

Pasy wychodzą z kontrą, którą 65 metrów od własnej bramki powstrzymał niesportowym faulem Niebieski. Niesportowym, czyli przerywającym korzystną akcję, czyli karanym żółtą kartką. Proste, rutynowe działanie sędziego? A może jednak są tu jakieś okoliczności, które każą podjąć inną decyzję?

Taką okolicznością nie jest na pewno wynik ani minuta gry. Jeśli chodzi o ocenę SPA (przewinień przerywających korzystne akcje – karanych ŻK) i DOGSO (pozbawienie realnej szansy na zdobycie gola – czerwone kartki), wynik i minuta nie mają znaczenia. Liczą się cztery podstawowe kryteria:

• odległość miejsca przewinienia od bramki przeciwnika,

• zasadniczy kierunek gry,

• prawdopodobieństwo utrzymania/uzyskania kontroli nad piłką,

• liczba graczy drużyny broniącej i ich usytuowanie.

Te cztery kryteria mamy podane w Art. 12, przy czym nie ma żadnych bardziej szczegółowych wskazówek, np. ilu obrońców sprawia, że to już SPA, albo czy może być DOGSO jeszcze przed linią środkową. Sędziowie za każdym razem muszą momentalnie przemyśleć powyższe cztery kwestie i podjąć odpowiednią decyzję.

Jak więc było w tej sytuacji?

Odległość od bramki rzeczywiście jest dość spora – ponad 65 metrów. Generalna zasada logicznie zakłada, że im dalej od bramki, tym zmniejsza się stopień korzystności akcji, jako że przed jej rozstrzygnięciem mogłoby się jeszcze wiele zmienić (na niekorzyść atakujących).

Zasadniczy kierunek gry tutaj akurat nie budzi najmniejszych wątpliwości: zawodnik Pasów gna co sił w kierunku bramki przeciwników.

Kluczowe są więc pozostałe dwa kryteria. Kwestii kontroli napastnika nad piłką nie rozpatrujemy w kontekście faulującego Niebieskiego. On swoim niesportowym faulem niejako sam „wykreślił się” z dalszych rozważań. Przyjmujemy, że zachowujący się w ten sposób zawodnik wykazuje, że nie chce grać w piłkę, dlatego w ogóle nie rozpatrujemy już kwestii, czy na dystansie następnych np. 30 metrów dogoniłby napastnika czy nie.

Istotny jest dla nas jedynie stoper Niebieskich i pytanie, czy miałby on szansę przejąć piłkę wypuszczoną przez napastnika. Miałby, gdyby od początku (2. sekunda klipu, moment przyjmowania piłki przez napastnika) od razu zaczął ścinać do skrzydła – wtedy jeszcze przed linią środkową powalczyłby o legalne przejęcie piłki. Jednak widzimy, że właśnie w tym momencie stoper podjął złą decyzję: zaczął biec równolegle do napastnika (ufając zapewne, że jego kolega sobie poradzi w przepisowy sposób).

W krytycznym momencie (faul) miał więc nie tylko dość spory dystans od napastnika z piłką, ale i zły wektor – zaczął skręcać do skrzydła dopiero PO faulu, gdy napastnik został już wyraźnie spowolniony i wytrącony z równowagi. Zauważmy, że to, co na ekranie naszego komputera ma kilka centymetrów, w rzeczywistości na pełnowymiarowym boisku to ok. 15 metrów! Oczywiście 15 metrów to czasem niewiele, ale czasem to dystans nie do nadrobienia – tutaj z kolei patrzymy m.in. na prędkość napastnika (już osiągnął maksymalną) czy sposób prowadzenia przez niego piłki (bardzo dobrze ją opanował i spuścił na ziemię). To sprawia, że zakładamy tu pełną kontrolę napastnika Pasów nad piłką, w dodatku z możliwością zagrania do kolegi biegnącego środkiem (ale będącego jeszcze na własnej połowie, czyli „legalnego” jeśli chodzi o spalonego).

Tu właśnie sprawę rozstrzyga ostatnie kryterium: liczba i usytuowanie obrońców (zawodników drużyny broniącej). Zauważmy, że nie ma na miejscu bramkarza Niebieskich… Często przy takiej konfiguracji obrońców i napastników sprawę może uratować bliskość wybiegającego z pola karnego bramkarza. Tak być może byłoby i tutaj. Zakładamy, że napastnik i/lub jego kolega miną tego ostatniego obrońcę, ale gdyby zaraz za kołem środkowym ukazałby się wybiegający bramkarz, zależnie od sytuacji mógłby on sprawić, że nie byłaby to już realna szansa na zdobycie gola dla Pasów.

Ale skoro bramka jest pusta, to znikąd pomocy dla faulującego. Mówimy tu właśnie o DOGSO – jako że napastnik(cy) Pasów miałby/mieliby realną szansę na zdobycie gola, faulujący Niebieski otrzymał w tej sytuacji czerwoną kartkę.

Piotr Tenczyński

Ulubione