Nasz cykl „Co ty gwiżdżesz?!” ma na celu pomóc wszystkim ludziom piłki nożnej znaleźć wspólny język. Przybliżamy Przepisy Gry, pokazujemy, dlaczego sędziowie podejmują pewne decyzje, czym w praktyce kierują się na boisku, jak w praktyce definiują ducha gry.Raz w tygodniu analizujemy wybrany klip szkoleniowy.

KLIP # 18 (do obejrzenia tu: https://streamable.com/akb4y0 )

Dwaj zawodnicy przeciwnych drużyn chcą przejąć piłkę, choć obierają różne metody: Biały woli stanąć mocno na nogach i czekać, a Niebieski zamierza go wyprzedzić. Dochodzi do bolesnego kontaktu, obaj zawodnicy upadają, sędzia przerywa grę.

Czyjś faul?

Czyj?

Dlaczego?

Piłka nie była jeszcze w posiadaniu żadnego z tych zawodników. Leciała do nich „z zewnątrz” i zupełnie nie ma znaczenia, kto ją zagrał w ich stronę. Ważne, że obaj mieli takie same szanse na jej przejęcie i chcieli to zrobić w sposób fair. Każdy z nich miał też prawo przyjąć swoją taktykę. Nie trzeba wcale gnać co sił do piłki, można na nią czekać, zwłaszcza gdy zawodnik czuje, że piłka mu „się należy”.

Takie sytuacje jak ta, kończące się jakimś starciem, są niełatwe do oceny dla sędziów. Bo nie ma tu jednej złotej zasady, jak interpretować te starcia. Nie da się w ciemno stosować rekomendacji, że „zawsze fauluje ten, kto z tyłu” (to zdanie prawdziwe, ale przy zupełnie innych akcjach). Przy starciach „zastawiający vs omijający” po prostu trzeba widzieć szczegóły, aby odgwizdać rzut wolny we właściwą stronę.

Czasem będzie to przewinienie „omijającego”, który kopnie, popchnie, uderzy przeciwnika od tyłu. Ale czasem to „zastawiający”, o ile wykona swój manewr niedokładnie, będzie uznany za faulującego – może wykonać jakieś nadepnięcie czy podstawienie nogi.

Co więc zdarzyło się tutaj?

Ostatnia powtórka najlepiej pokazuje, że to Biały nieostrożnie nadepnął przeciwnika na część stopy (choć to jeszcze nie „stempel” zasługujący na żółtą kartkę), dlatego decyzją będzie tu rzut wolny dla Niebieskich.

A że Biały mocniej ucierpiał?

 Oczywiście nie wejdziemy w jego głowę i nie dowiemy się, na ile naprawdę cierpi, a na ile dodaje od siebie (np. aby wyłudzić korzystną dla siebie decyzję)… Jednak, szukając w ludziach dobra, nie można tu wykluczyć, że Białemu naprawdę coś mogło stać się w stopę. Bo niespodziewanie, zamiast postawić ją na równej murawie, zawodnik nadepnął na coś niestabilnego. Kolejny przykład sytuacji, gdzie być może faulujący ucierpiał trochę mocniej niż faulowany.

Piotr Tenczyński

Ulubione